Η Συνέντευξη της Γεωργίας Νταγάκη Στον Άγγελο Κουτσούκη

Written by Άγγελος Κουτσούκης. Posted in Συνεντεύξεις

Η Γεωργία Νταγάκη είναι ουσιαστικά μια νέα παρουσία στην μουσική μας πραγματικότητα.

Πρίν από δύο μήνες κυκλοφόρησε το πρώτο της cd. Πρώτη ανατροπή. Δεν κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, αλλά στην Γερμανία. Στην Ελλάδα ήρθε εισαγώμενο. Δεύτερη ανατροπή. Πρίν κάνει δίσκο,έχει κάνει τόσες συνεργασίες με καθιερωμένους καλλιτέχνες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και τόσα live ,που και να θέλεις να την αγνοήσεις δεν γίνεται. Τρίτη ανατροπή. Είναι γυναίκα και παίζει κρητική λύρα. Πράγμα σπάνιο,ειδικά στην Κρήτη. Θα μπορούσα να προσθέσω ως τέταρτη ανατροπή το γεγονός ότι δεν παίζει παραδοσιακή μουσική,αλλά μιά κουβέντα μαζί της είναι από μόνη της ανατρεπτική. Ακούγωντας το cd της που έχει γενικό τίτλο΄΄Φόβος΄΄ ή “Phobie”,αν προτιμάτε τον γερμανικό τίτλο, ανακαλύπτεις ότι γράφει και μουσικές. Ή ότι κάθε φορά βάζει δύσκολα στον εαυτό της. Ή ότι πίσω από την όποια επιτυχία ,εκτός από ταλέντο,βρίσκεται και πολύ δουλειά. Καί μπορεί στις φωτογραφίες του album της να φαίνεται σαν μιά “απόμακρη” ομορφιά,στην πραγματικότητα ,όμως,δεν είναι έτσι. Είναι ένα γελαστό,ζεστό κορίτσι,με φωτεινά πράσινα μάτια που ξεσπάει συχνά σε γέλια και μοιάζει να καταφέρνει αυτό που έχει βάλει σαν στόχο.

Ξεκινώντας την κουβέντα μας , θέλω να επισημάνω ότι είσαι μεν καινούργια στην δισκογραφία, αλλά καθόλου καινούργια στην μουσική. Πότε ξεκίνησες , σε τι ηλικία ανακάλυψες την μουσική; Γιατί έχω την εντύπωση ότι την μουσική την ανακάλυψες πολλά χρόνια πρίν, έτσι δεν είναι;

Ουσιαστικά στο Δημοτικό. Αρχικά με σπουδές πιάνου. Δηλαδή το πρώτο μουσικό όργανο που με έφερε στην μουσική ήταν το πιάνο και σχεδόν μετά από μερικούς μήνες άρχισα και τα μαθήματα κρητικής λύρας. Πάντα, όμως, ήμουν μέσα στις σχολικές γιορτές, είχα μιά τάση να είμαι μέσα στα καλλιτεχνικά, και αργότερα επέλεξα να ασχοληθώ με αυτά τα δύο μουσικά όργανα, για να με κερδίσει εντελώς αργότερα, η λύρα.

Πρίν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε ο πρώτος σου δίσκος. Εδώ έχουμε ήδη μια διαφοροποίηση. Κυκλοφόρησε πρώτα στο εξωτερικό, από ξένη δισκογραφική εταιρεία και κατόπιν στην Ελλάδα. Ηρθε σε εμας σαν εισαγόμενος. Αλλο αξιοσημείωτο. Ενώ σε γνωρίζουμε, ουσιαστικά, τώρα, μέσα από αυτόν τον δίσκο, εσένα σαν φυσική παρουσία, σε γνωρίζουμε εδώ και αρκετά χρόνια μέσα από την συμμετοχή σου σε διάφορα πολύ καλα live. Eχεις συναντηθεί μουσικά με πολύ μεγάλα ονόματα σε μεγάλες συναυλίες. Αυτό σημαίνει ότι δεν σε ανακάλυψαν από τον δίσκο, σε έχουν ανακαλύψει σαν μουσικό εδώ και αρκετά χρόνια. Κάπως έτσι δεν έχουν τα πράγματα;

Να σου πώ…Είμαι ένα παιδί που ξεκίνησε από τα live, ήθελα να δοκιμαστώ πάνω στην σκηνή. Εκεί άρχισε να δημιουργείται ένας πυρήνας ακροατών, που χαίρομαι πολύ που με ακολουθεί μέχρι σήμερα. Ο δίσκος,ουσιαστικά,ολοκληρώνει την μέχρι τώρα παρουσία μου μέσα στον χώρο. Από άποψη επιλογών, συνεργασιών, διασκευών, αυτό που εγώ λέω “ήχος” μου.

Μοιάζει αρκετά με τον ΄΄παλιό΄΄ τρόπο.Τα live προηγούνται για να σε ΄΄ετοιμάσουν΄΄, για να σου φέρουν εμπειρία, και ακολουθεί ο δίσκος με όλα όσα έχεις αποκομίσει από τις συναυλίες. Πές μας λίγα για τις μέχρι τώρα συνεργασίες σου. Να τα πιάσουμε από την αρχή για να έχουμε μια πλήρη εικόνα.

Ωραία. Ξεκίνησα, λοιπόν, μέσα από την καθαρά παραδοσιακή κρητική μουσική. Ημουν ,βέβαια, ένα παιδί της πόλης, που μεγάλωσε στην Αθήνα. Με μουσικές σπουδές στο ωδείο. Αυτά με επηρέασαν στον τρόπο που ακούω την μουσική. Θέλω να εντάξω την κρητική λύρα και σε ένα άλλο ρεπερτόριο, πιό σύγχρονο. Ετσι, άρχισα να ακούω Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, σπουδαίους συνθέτες. Προσπάθησα να εντάξω την λύρα μέσα στην μουσική τους. Πώς μπορεί να μπερδευτεί μέσα στην μουσική τους. Ετσι,σιγά-σιγά, άρχισα να τραγουδώ ένα άλλο ρεπερτόριο, να παίζω αυτό το ρεπερτόριο και κάπως έτσι ήρθαν και οι πρώτες συνεργασίες. Η πρώτη μου συνεργασία ήταν με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, πού με άκουσε τυχαία σε ένα κρητικό μαγαζί. Είχαμε πάει παρέα εκεί, μέσω κοινών φίλων, μας ανέβασαν και τους δύο στην σκηνή, εμένα επειδή με ήξεραν, τον Βασίλη γιατί είναι ο Βασίλης.Εκεί μου πρότεινε να τραγουδήσω μαζί του στο “Οξυγόνο”. Οντως, μετά από μιάμισυ εβδομάδα με πήρε τηλέφωνο. Τότε, αυτό για μένα, ήταν κάτι εξωπραγματικό. Ημουν ένα παιδί που έπαιζε κρητική μουσική και μέ κάλεσε ένας τέτοιος καλλιτέχνης…Φυσικά και έγινε, ήταν μεγάλο μάθημα για μένα.Ακολούθησε η συνεργασία μου με τον Ορφέα Περίδη, που είμασταν μαζί έναν ολόκληρο χρόνο και περιοδεύσαμε παρέα, με τον Βασίλη Λέκκα και τον Γιάννη Σπάθα, με τον Γιάννη Κούτρα, τον Αντώνη Μιτζέλο, με τον Νίκο Ξυδάκη, με τον Eric Barton που και δισκογραφήσαμε μαζί αλλά και περιοδεύσαμε ενάμισυ μήνα στην Ευρώπη….

Πού σε άκουσε ο Εric Barton και σου πρότεινε συνεργασία;

Με άκουσε στα live με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Ετυχε να είναι Ελλάδα, σύμπτωση, συγκυρία, όπως θέλεις πες το. Του άρεσε πολύ ο ήχος της λύρας, δεν είχε ξανατύχει να ακούσει κρητική λύρα, ακριβώς εκείνη την εποχή τελείωνε τον δίσκο του στο εξωτερικό. Μου πρότεινε να παίξω, σαν μουσικός, στον δίσκο του και κάπως έτσι ανέβηκα στο Ανόβερο. Ηχογραφήσαμε μαζί πέντε τραγούδια, για το΄΄Athens traffic live΄΄, ήταν ηχογραφήσεις από παραστάσεις και συναυλίες του στην Αθήνα, και ουσιαστικά βρισκόταν στο τελευταίο στάδιο της επεξεργασίας. Την τελευταία στιγμή εντάξαμε την λύρα σε ένα, ουσιαστικά, έτοιμο υλικό. Για να καταλάβεις, τα τραγούδια τα άκουσα για πρώτη φορά, το βράδυ που έφτασα, στο ξενοδοχείο, και το άλλο πρωί μπήκα στο studio να παίξω.

Φαντάζομαι ότι αυτό, για έναν νέο καλλιτέχνη, είναι κάτι που σου κόβει τα πόδια…

Είχα πολύ άγχος γιατί είναι ένας θρύλος της μουσικής, πραγματικά. Και σαν μουσικό υλικό που μας έχει δώσει, αλλά και σαν άνθρωπος. Είχα τρομερό άγχος αλλά το αποτέλεσμα ΄ήταν καλό και αυτό μετράει.

Ουσιαστικά, υπάρχει μεγάλη αγάπη για την ελληνική μουσική στο εξωτερικό. Για την Ελλάδα γενικότερα. Και για τον πολιτισμό και για την μουσική της. Μας αγαπάνε εκεί έξω. Καί ξέρουν πολύ περισσότερα πράγματα για εμάς, απ΄όσα ξέρουμε εμείς οι Ελληνες. Το ξέρουμε κι εμείς οι ίδιοι αυτό, άσχετα αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Γνωρίζουν πολλά και για τον πολιτισμό μας, και για την μουσική μας και ειδικά για την Κρήτη. Σημασία, βέβαια, έχει τι είδους κοινό θέλεις να έχεις στις συναυλίες σου. Αν στοχεύεις στους Ελληνες που ζούν έξω, αυτό είναι σχετικά εύκολο. Η δυσκολία είναι να προσεγγίσεις το ξένο κοινό. Καί για μένα, που θέλω να κάνω πράγματα έξω, είναι να πλησιάσω αυτό το κοινό, που δεν ψάχνει μια απλή αναπαραγωγή της τοπικής μας μουσικής. Δεν είναι εύκολο..

Να σταθούμε για λίγο στο γεγονός ότι κόντρα σε όλα όσα ξέρουμε μέχρι τώρα, ο δίσκος σου δεν κυκλοφόρησε από ελληνική εταιρεία. Κυκλοφόρησε κατ ΄ευθείαν στην Γερμανία και από εκεί σε όλη την Ευρώπη.

(Βάζει τα γέλια) Ναί,όλα γίνονται αντίστροφα, για κάποιο λόγο….Υπήρχε πρόταση από την Μeiselmusic, που εδρεύει στο Βερολίνο, και ήταν μια μεγάλη πρόκληση για μένα.

Η πρόταση ήρθε αφού σε είχαν ακούσει σε κάποιο live ή στέλνοντάς τους κάποιες δικές σου ηχογραφήσεις;

Με είχαν ακούσει και σε live, αλλά, βέβαια, άκουσαν και τα τραγούδια που αποτελούν τον δίσκο. Τους άρεσε πολύ αυτό που θέλω να κάνω, πάνω σε συζητήσεις που είχαμε, και έτσι προχώρησε η συνεργασία. Ο δίσκος κυκλοφόρησε σε Γερμανία, Αυστρία και Ελβετία αρχικά, και σιγά-σιγά ανοίγει ο κύκλος.

Τα πρώτα δείγματα κριτικών για τον δίσκο σου από το εξωτερικό τι λένε; Πρόλαβαν να γραφτούν κριτικές;

Νομίζω είναι νωρίς ακόμα, αλλά με την κυκλοφορία του δίσκου κάναμε ένα κύκλο εμφανίσεων σε διάφορες πόλεις. Αρχικά ξεκινήσαμε από τις Βρυξέλλες και τελειώσαμε στο Βερολίνο. Εκεί έγινε κάτι σαν παρουσίαση του δίσκου, ήταν και ο διευθυντής της εταιρείας μου, ο Meisel. Ηταν μια εξαιρετικά όμορφη βραδιά, και νομίζω, εντυπωσιάστηκαν.Τώρα συζητάμε και για τον δεύτερο δίσκο, οπότε αυτό σημαίνει ότι πάει καλά ο πρώτος. Εχουμε στόχους και όραμα.

Το εντυπωσιακό είναι ότι κυκλοφορεί στο εξωτερικό ένας δίσκος δικός σου, όπου ο στίχος στα τραγούδια είναι ελληνικός και οι δημιουργοί είναι Ελληνες. Είναι το πιό καλό νέο που έχω ακούσει για την ελληνική μουσική εδώ και πολύ καιρό…

Ακριβώς! Για πολλούς θεωρείται περίεργο και παράξενο. Αναρωτιούνται πως ένας δίσκος με ελληνικά λόγια αφορά μια γερμανική εταιρεία και, ενδεχομένως, και ολόκληρο τον κόσμο. Δεν είναι παράξενο. Και αυτό συμβαίνει και στις παραστάσεις που κάνουμε στο εξωτερικό, γιατί ελληνικά τραγουδάμε. Βέβαια, λόγω της δυνατότητάς μου και σαν μουσικός, μπορώ να παίξω και ορχηστρικά πράγματα. Νομίζω είναι το σύνολο που βλέπουν και ακούν. Είναι η παρουσία μου πάνω στην σκηνή με την λύρα, είναι ο τρόπος που παίζεις, είναι το τι παίζεις, δεν είναι εμπόδιο ο στίχος, τους αφορά όλο αυτό που γίνεται πάνω στη σκηνή.

Είναι προφανές, οτι ακούγοντας τον δίσκο σου, καταλαβαίνει ο ακροατής ότι η Γεωργία Νταγάκη είναι από την Κρήτη, παίζει πολύ καλά λύρα και το ηχόχρωμα της κυριαρχεί στο σύνολο του δίσκου. Εκτός από την κρητική μουσική παράδοση ποιές άλλες είναι οι επιρροές σου; Κάποιες συνεργασίες που σε επηρέασαν ίσως…

Πολύ πρόσφατα, πέρσυ, ο Φίλιππος Πλιάτσικας με κάλεσε να πάρω μέρος σε μιά παράσταση που δημιούργησε κυρίως για το εξωτερικό, το “The other side of Greece”. Παίξαμε στο Λονδίνο, στο Βερολίνο και σε πολλές άλλες πόλεις, και εκεί μου δόθηκε πάλι η ευκαιρεία να παίξω και με ξένους καλλιτέχνες μιας και ο Φίλιππος είχε καλεσμένους αρκετούς σε αυτές τις παραστάσεις.

Πες μας ,λοιπόν,πρώτα,πώς αντιμετωπίζει αυτό το κοινό, καλλιτέχνες που προέρχονται από την Ελλάδα. Μιά χώρα, πού,για λόγους ανεξάρτητους της θέλησής μας, τα τελευταία χρονια έχει βρεθεί στα πρωτοσέλιδα του ξένου τύπου, και όχι για καλούς λόγους…

Κάποιοι είναι τελείως αρνητικοί. Είναι,εν μέρει, αλήθεια, αυτά που φτάνουν μέχρι εμάς, ότι δηλαδή λένε ότι δεν δουλεύουμε , ότι είμαστε τεμπέληδες…Υπάρχει και αυτό το κομμάτι. Υπάρχει όμως και ένα άλλο μεγάλο κομμάτι που αγαπάει την Ελλάδα, που επισκέπτεται την Ελλάδα, πού γνωρίζει πάρα πολλά για την Ελλάδα, και αυτό το κοινό σε αγκαλιάζει πραγματικά. Καί εσένα και την μουσική σου και το πιό σημαντικό είναι ότι σε σέβεται πάρα πολύ. Είναι ένα κοινό που χαίρεσαι να παίζεις για αυτό. Είναι ένα κοινό που δεν ακούς ούτε την αναπνοή του.

Ο τρόπος που μιλάς για το εξωτερικό, για την δουλειά που κάνεις εκεί, το κάνεις να ακούγεται πολύ εύκολο. Από την αλλη μεριά, το ελληνικό κοινό δεν πολυμαθαίνει όλα αυτά που κάνουν στο εξωτερικό κάποιοι Ελληνες καλλιτέχνες. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Για τους γνωστούς λόγους.Πολύς κόσμος μπαίνει στηην σελίδα μου στα facebook και διαμαρτύρεται “Γιατί δεν το μάθαμε αυτό; Οτι παίξατε, ας πούμε, στο Ντύσελντορφ. Γιατί δεν μάθαμε ότι παίξατε στο Λονδίνο;”. Δυστυχώς, εκεί στενεύουν τα όρια, ειδικά για έναν νέο άνθρωπο. Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να γνωστοποιήσεις αυτό που κάνεις….Ευτυχώς που υπάρχει και το διαδίκτιο. Εκεί οποιος θέλει να βρεί αυτό που κάνεις,θα το βρεί.

Θα γυρίσω την κουβέντα πίσω, σε κάτι που θέλω να μου απαντήσεις ειλικρινά. Μιλώντας μαζί σου, δίνεις την εντύπωση ότι όλα αυτά πού κάνεις, κυρίως εκτος Ελλάδας, έρχονται πάρα πολύ εύκολα.Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει πολλή δουλειά απο πίσω, έτσι δεν είναι;

Εχεις δίκιο. Οσο απλά κι αν ακούγονται, δεν είναι τόσο. Ακούγονται απλά, αλλά είναι σίγουρο ότι έχει πέσει πολύ δουλειά για να γίνουν. Υπάρχει πολλή μεγάλη προεργασία και από μένα, να γίνομαι καλλίτερη και φωνητικά και παιχτικά, από τον παραγωγό μου τον Δημήτρη Μίχαλο έχει γίνει στο να βρούμε αυτόν τον δρόμο, μετά από πολλές κουβέντες, μετά από πολλές προσπάθειες, για να στοχεύουμε κάθε φορά σε αυτό που πραγματικά θέλουμε,άσχετα αν είναι εύκολο ή δύσκολο. Γίνεται πολλή δουλειά και προεργασία, η οποία, σαφώς δεν αφορά τον κόσμο. Ο κόσμος παίρνει το τελικό αποτέλεσμα. Και υπάρχουν πολλές δυσκολίες για να γίνουν όλα αυτά.

Γιατί είναι πιό δύσκολο;

Γιατί η κρητική λύρα έχει συνδεθεί μόνο με άντρες. Και όταν πρωτοξεκινούσα εγώ, ήταν ακόμα πιό δύσκολα τα πράγματα. Το μυαλό του κόσμου πηγαίνει κατ΄ευθείαν στο ότι παίζω παραδοσιακή μουσική ή γιατί να παίζει λύρα μια γυναίκα; Συμβαίνει ακόμα και σήμερα.

Παρ΄όλα αυτά, ακόμα και σε μιά μπαλάντα που την μουσική της έχεις γράψει εσύ, λόγω λύρας, υπάρχουν τα μουσικά ηχοχρώματα της Κρήτης.Αν σε ρωτούσα ευθέως, πόσο σε έχει επηρεάσει η μουσική παράδοση της Κρήτης, τι θα απαντούσες;

Πάρα πολύ. Καταλυτικό ρόλο έχει παίξει. Αλλά όχι μόνο στην μουσική. Ακόμα και στον τρόπο που βλέπω, που αντιμετωπίζω τις καταστάσεις. Είναι μιά κουλτούρα που δεν σταματάει μόνο στην μουσική. Είναι γενικά ο τρόπος συμπεριφοράς, και με τα καλά και με τα κακα που έχουμε οι Κρητικοί.

Πές μου μερικά χαρακτηριστικά αυτού που λές Κρητική συμπεριφορά…

(βάζει τα γέλια) Θα πώ τα αρνητικά. Πάντα από εκεί ξεκινάω.Κύττα να δείς. Είμαστε “θερμοκέφαλοι”. Λειτουργούμε πολύ με το συναίσθημα. Με την στιγμή. Δεν μπορώ να λειτουργήσω, όχι με την λογική, αλλά με στρατηγική. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι είναι καλό για μένα. Λειτουργώ με το ή μου αρέσει ή δεν μού αρέσει. Πού είναι καλό, αλλά μερικές φορές πρέπει να είσαι σε θέση να τα φιλτράρεις τα πράγματα. Γενικά, λειτουργώ πολύ με το συναίσθημα, με το ένστικτο, και υπάρχει και μιά ευθύτητα και μιά ειλικρίνια στη σχέση μου με τους ανθρώπους.

Τα άμεσα σχέδιά σου ποιά είναι;

Εχουμε ήδη ξεκινήσει ένα κύκλο παραστάσεων και στην Αθήνα αλλά και στην περιφέρεια. Η επίσημη παρουσίαση είναι στις 6 Μαρτίου στον Ιανό και θα είναι με ελεύθερη είσοδο. Το επόμενο ανακοινώσιμο θα είναι μιά σειρά παραστάσεων με τον Παναγιώτη Μάργαρη, που συμμετέχω στον δίσκο του με ένα τραγούδι, σε στίχους του Νίκου Μωραίτη. Με τον Παναγιώτη ξεκινάμε από την Σύρο, θα παίξουμε στο πολύ όμορφο θέατρο που έχει η Σύρος και θα κάνουμε παραστάσεις όλον τον Μάρτη και τον Απρίλη. Θα είναι κιθάρα,λύρα,φωνή.

Ο Άγγελος Κουτσούκης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ξεκίνησε να δουλεύει στα 18 του, στο περίφημο βιβλιοπωλείο Kauffman.

Από τη δεκαετία του ’80 μέχρι το 2008 έκανε εκπομπές στα περισσότερα από τα Αθηναϊκά ραδιόφωνα. Αυτή ήταν η “ερωτική” του σχέση. Γιατί η “συζυγική” ήταν οι Δημόσιες Σχέσεις στην ιστορική δισκογραφική εταιρεία LYRA από το 1994 μέχρι το 2013. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο σχέσεις, πρόλαβε να κάνει κάποιες συνεντεύξεις σημαντικών προσώπων, που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά του μουσικού τύπου, σαν αυτές της Φλέρυς Νταντωνάκη ή του Άκη Πάνου.

Το γράψιμο υπήρξε ένα απωθημένο, που η κρίση έβγαλε στην επιφάνεια. Το μυθιστόρημα “Ο άνθρωπος που έμενε στο Φάρο” είναι το πρώτο του βιβλίο.

Άγγελος Κουτσούκης

Ο Άγγελος Κουτσούκης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ξεκίνησε να δουλεύει στα 18 του, στο περίφημο βιβλιοπωλείο Kauffman. Από τη δεκαετία του ’80 μέχρι το 2008 έκανε εκπομπές στα περισσότερα από τα Αθηναϊκά ραδιόφωνα. Αυτή ήταν η “ερωτική” του σχέση. Γιατί η “συζυγική” ήταν οι Δημόσιες Σχέσεις στην ιστορική δισκογραφική εταιρεία LYRA από το 1994 μέχρι το 2013. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο σχέσεις, πρόλαβε να κάνει κάποιες συνεντεύξεις σημαντικών προσώπων, που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά του μουσικού τύπου, σαν αυτές της Φλέρυς Νταντωνάκη ή του Άκη Πάνου. Το γράψιμο υπήρξε ένα απωθημένο, που η κρίση έβγαλε στην επιφάνεια. Το μυθιστόρημα “Ο άνθρωπος που έμενε στο Φάρο” είναι το πρώτο του βιβλίο.