ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ – «20 : 14» (2015)

Written by Γιάννης Αλεξίου. Posted in Δισκογραφικά Νέα

«Είναι που όλα αυτά τα χρόνια είμαι είκοσι, και περιμένω τόσα πράγματα να γίνουν…».

Με τη ματιά ενός 20άρη τα Υπόγεια Ρεύματα κάνουν μια βουτιά στην εφηβεία τους και επιχειρούν να δώσουν ένα νέο μουσικό προφίλ με αλλαγές στην σύνθεσή του,ς με 14 καινούργια τραγούδια τους, σε μουσική και στίχους που συνέγραψαν τα μέλη του συγκροτήματος.

Σήμερα, λοιπόν, ξεκίνησε η μέρα μου κατ’ εξαίρεση μ’ ένα cd που περιέχει τα καινούργια τραγούδια του συγκροτήματος Υπόγεια Ρεύματα από το διπλό και ολοκαίνουργιο “20 : 14”. Το πρώτο cd περιέχει τα 20 παλιότερα τραγούδια τους σε νέες εκτελέσεις, που κυκλοφόρησαν πέρυσι σε βινυλίο 180ο που κυκλοφόρησαν, με αφορμή τα 20 χρόνια της μπάντας (2004 – 2014) στην MLK.

«Σε αυτά που δεν μπορούσα, σκάλωσα, κι εκεί που στάθηκα, μεγάλωσα…» ( από το Αν στην Αρχή).

Χωρίς τον Κώστα Παρίσση πλέον στην σύνθεσή τους, ωστόσο συνεργάτης του άλμπουμ τους (τεχνική υποστήριξη, τελική μίξη), και με τους Γρηγόρη Κλιούμη (φωνή, κιθάρα), Νίκος Γιούσεφ (μπάσο, μουσικό πριόνι), Τάσος Πέππας (τύμπανα) και το νέο μέλος τους

από το τέλος του ’13 Μάρκο Τσαγκάρη (πλήκτρα) στο 9ο άλμπουμ τους (το 8ο στούντιο) στα βήματα της “Νέας Μέρας” (2007) παρουσιάζουν ένα επετειακό αποτυπώνοντας την αγωνία τους για την κατάσταση που βιώνουμε σ’ ένα αβέβαιο παρών και μέλλον πάνω που ο χρόνος…”Τι και αν μεγάλωσαν οι φόροι ; Τι κι αν έφυγε για άλλο αγόρι ; Τι και αν το χρήμα είναι εξορία ; Τι κι αν γ…. η ιστορία ;» (Από το «Τι Κι Αν»).

Η μουσική τους είναι Υπόγεια Ρεύματα και θα ικανοποιήσει το κοινό τους, όσο για τους στίχους είναι αρκετά μελαγχολικοί και απεικονίζουν την σκληρή πραγματικότητα για πολλούς : «Είδα ελπίδες κι όνειρα στον πίνακα να σβήνουν και όλες τις δυνάμεις μου πίσω να με αφήνουν. Είδα μια αχτίδα να περνά στης μοναξιάς τα βάθη, ναυάγια να γίνονται οι αλήθειες και τα πάθη… (από το «Τρέμει η ζωή». Ίσως μας αφυπνίσουν !

Το άλμπουμ τους «20 : 14» κυκλοφορεί από την MKL (Music Links Knowledge) που έχει επανακυκλοφορήσει επίσης τα πρώτα άλμπουμ των Ξύλινων Σπαθιών και Τρυπών, σε βινύλια (πολύ καλές παραγωγές) που έγιναν ανάρπαστα.

«Τόσοι δρόμοι και δεν παν΄ πουθενά…». (από τη “Ρώμη”).

Βαθμολογία : 8.5/10

Γιάννης Αλεξίου

Γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα και είναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ από το 2000. Εργάστηκε ως ρεπόρτερ, με πεδίο το ελεύθερο και οικονομικό ρεπορτάζ σε πολιτικές εφημερίδες, αλλά και ως αθλητικός συντάκτης. Η πολύπλευρη γνώση του πάνω στην μουσική και η αγάπη του γι’ αυτήν τον οδήγησαν σταδιακά στην εξειδίκευσή του ως μουσικού συντάκτη. Επιπλέον, δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της ηλεκτρονικής ενημέρωσης. Παράλληλα έχει συνεργαστεί με ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Πρόσφατα έγραψε το πρώτο βιβλίο του “Βινύλιο, τα καλύτερά μας χρόνια!” (εκδόσεις Φαρφουλάς). Είναι από τους διοργανωτές του παζαριού δίσκων “Vinyl is back” που γίνεται δύο φορές το χρόνο με πολύ μεγάλη επιτυχία, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.