Σκοτεινό μου μυαλό…
Ακούγοντας το νέο δίσκο του Λάκη Παπαδόπουλου «Παιχνίδια Αγάπης», είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιο τραγούδι…
Λέω να κάνω την αρχή με αυτό που μου έκανε αμέσως το κλικ. Είναι αυτός ο «άτιμος» ο Μουζουράκης ρε παιδί μου, αυτή η χροιά του που δε σε αφήνει να τον προσπεράσεις. Σε μια γενιά γεμάτη «δήθεν έντεχνους με θεϊκό σύνδρομο», αυτός ξεχωρίζει. Γιατί δεν το έπαιξε ποτέ ντίβα. Γιατί ξέρει ποιος είναι και τι αντέχει (και κυρίως τι ΔΕΝ αντέχει) να κάνει. Γιατί όσο και να τον έχουν αδικήσει κάποιες επιλογές τραγουδιών, λέει και μερικές κομματάρες και σε κάνει να τα ξεχνάς όλα… Όπως αυτό εδώ…
Σκοτεινό μου μυαλό (στίχοι)
Απόψε που η πανσέληνος μεθάει
Εκείνος στην παλιά ζωή γυρνάει
Τον έδιωξε κ’ αυτόν όπως τους άλλους
αγάπες πρώτες και έρωτες μεγάλους
Πως τρέμω της απόρριψης το χάλι
Και φεύγω εγώ προτού να φύγουν οι άλλοι
Φοράω το κατάλληλο μου βλέμμα
Και αρχίζω νέο πόλεμο με μένα
Σκοτεινό μου μυαλό
Μου ‘χεις κάνει κακό
Όλο μένουμε μόνοι εσύ και εγώ
Σκοτεινό μου μυαλό
Μου ‘χεις κάνει κακό
Έχεις σβήσει τα φώτα
Τα συντρίμμια μην δω
Τον ρόλο μου τον έμαθα απ’ έξω
Μα ήθελα από πίσω της να τρέξω
Προτού χαθεί και τα βροντήξω όλα
Να αλλάξω του εγωισμού τα λόγια
Μου έδωσε η λογική σινιάλο
Και είπα ότι δεν την θέλω άλλο
Εγώ που θα’μαι πάλι ο κερδισμένος
Μα τώρα μοναχός και πικραμένος
Σκοτεινό μου μυαλό
Μου ‘χεις κάνει κακό
Όλο μένουμε μόνοι εσύ και εγώ
Σκοτεινό μου μυαλό
Μου ‘χεις κάνει κακό
Έχεις σβήσει τα φώτα
Τα συντρίμμια μην δω.
Ο δίσκος λέγεται «Παιχνίδια Αγάπης» και όχι τυχαία. Κάθε τραγούδι είναι μια μικρή ιστορία… Εδώ, μια πανσέληνος τα αλλάζει όλα… κι αντί να φωτίσει… σβήνει τα φώτα… και το σκοτεινό μυαλό… μόνο κακό μπορεί να κάνει… και να καταστρέψει σε μια στιγμή όσα προσπαθούσε… Ένα τραγούδι σε στίχους της Σάννυ Μπαλτζή είναι ένα… μάθημα αυτοεκτίμησης, μιας και οι περισσότεροι πιστεύουμε πως όταν φαινομενικά δεν υπάρχει ελπίδα, δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε… κι έτσι μένουμε μόνοι! Ένα εξαιρετικό ηλεκτρικό χασάπικο – «έκπληξη» δια χειρός Λάκη Παπαδόπουλου με αυτό το «κάτι» που κάνει πάντοτε τον ήχο του μοναδικό. Οι «πενιές» της φωνής του Πάνου Μουζουράκη το απογειώνουν.
Είναι ιδανικό να το ακούς χαλαρά στην παραλιακή λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα… την ώρα που ο ουρανός παίρνει αυτό το περίεργο ροζ χρώμα, ενώ ο ήλιος είναι έτοιμος να ρίξει τη «βουτιά» στη θάλασσα! Άνοιξε τα παράθυρα κι απόλαυσέ το! Μοσχοβολάει άνοιξη!
Με λένε Βαλιάνα και ποτέ δεν είμαι καλά! Σπάω τα νεύρα των γύρω μου χαμογελώντας συνέχεια και βρίσκοντας πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Λέω πως με ηρεμεί η οδήγηση, γιατί πολύ απλά ξεσπάω τα νεύρα μου στους μπροστινούς (γι’ αυτό χαμογελάω μετά). Τελείωσα Πολυτεχνείο κι εδώ και μια δεκαετία βασανίζω ανυπεράσπιστα παιδιά διδάσκοντας μαθηματικά, φυσική και χημεία. Με τη δημοσιογραφία αποφάσισα να ασχοληθώ παράλληλα με την κρίση των 30… κι από τότε το έχω “ρίξει” στη μουσική! Αδυναμία μου είναι η low bap, την οποία όμως μπορώ να συνδυάσω με διάφορες εκφάνσεις της ελληνικής μουσικής. Από Τσιτσάνη και Βαμβακάρη, μέχρι Χατζιδάκι και Θεοδωράκη… κι από Μικρούτσικο μέχρι Πανούση! Αντιπαθώ το κλαψιάρικο “έντεχνο”, μιας και θεωρώ ότι η μουσική είναι τέχνη από μόνη της και δε χρειάζεται ταμπέλες. Αν σας αρέσει η ξύλινη γλώσσα, δε θα σας πρότεινα να διαβάσετε τα κείμενά μου γιατί έχουν πολύ σαρκασμό, χιούμορ, πάθος, αγάπη και… απλές λέξεις! Μότο μου το “αγάπη μόνο ρε”, γιατί σ’ αυτές τις 3 λεξούλες κρύβεται το μεγαλείο που πρέπει να βρίσκουμε κάθε μέρα μέσα μας. Εκτός από τη musicom, με βρίσκετε και στο blog μου. Καλή αντάμωση στα όμορφα!
